Tumela, Sawubona, Hallo!

De titel betekent hallo in het Lesotho's en in Zulu. Hebben jullie ook weer wat geleerd ;).

Deze week begon ik in de daycare, oftewel kinderopvang. Hier komen kindjes van 2 en 3 jaar uit de townships hier in de omgeving. Zij hebben het thuis niet zo breed dus het is vooral belangrijk dat wij ze genoeg eten, drinken en knuffels geven. Nou met dat laatste zat het wel goed. Ik zelf werd ook plat geknuffeld. Ook krijgen ze Engelse les en leren we ze spelen. Leren spelen?! Dat hoor je goed. In de Zulu cultuur worden kinderen niet gestimuleerd om op onderzoek uit te gaan. Ze moeten vooral stil zitten en luisteren.
Omdat het weer vorige week een beetje tegen zat en buitenspelen er niet in zat zijn Yvon en ik woensdag ochtend met ze naar het winkelcentrum gereden. Ze keken echt hun ogen uit! Normaal gesproken komen zij nooit in een winkelcentrum. Een ijsje was voor sommige kinderen dan ook onbekend terrein maar nadat we alle witte snorren hadden afgepoetst gingen we nog lekker even spelen in een speeltoestel met meerdere glijbanen. Jippie!

Woensdag avond ben ik samen met andere vrijwilligers op Durban by night trip geweest. Tijdens deze trip gingen we rond rijden in en rondom Durban om het avond/nachtleven te bekijken. Het meest indrukwekkende was toch wel de slapende mensen op straat, de prostituees en de drugsdealers. Heel erg om te beseffen dat de meisjes hier er zelf voor kiezen om de prostitutie in te gaan. Omdat ze geen andere uitweg zien om aan geld te komen.

Donderdag middag zijn we met de kinderen van Palm Tree zelf gaan zwemmen. Om maar even gebruik te maken van de zon, die die dag wel scheen. Dit keer hebben we ons niet opgesplitst en zijn we, gelukkig voor mij, met zijn allen naar het zwembad gegaan.

Vrijdag ochtend, rond een uur of 10, werden ik en een mede-vrijwilliger opgehaald voor een weekendtrip naar de Drakensbergen en Lesotho. Natuurlijk stond ons weer een lange autorit te wachten en helaas zaten we dit keer opgepropt met onze bagage met 6 man in de auto. We stopten nog bij een monument van Nelson Mandela, erg mooi om te zien.
Na de lange autorit vervolgd te hebben kwamen we aan bij het hostel waar we die nacht zouden slapen. Om 18.30 kregen we een diner, klaargemaakt door de Afrikaanse kokkinnen. Eerst kregen we iets wat leek op erwtensoep en daarna aardappelpuree met groente en vlees. Best wel Hollands dus!

De volgende ochtend werden we opgehaald door onze gids die met ons mee ging naar Lesotho. Het was een hele oude man met een heel gemeen lachje na bijna iedere zin die hij uitsprak. Hij vertelde dat hij geboren was in Lesotho, dat was dan wel weer leuk. Maar goed, we stapten in, in een iets wat gammele land rover waarmee we onze tocht door de Drakensbergen en naar Lesotho begonnen. Gelukkig scheen de zon want dat maakte de omgeving en de foto's nog mooier. Als ik om me heen keek zag ik alleen maar groene bergen, diepe valleien en hier en daar een waterval die eindigden in een rivier. Ergens halverwege kwamen we aan bij de paspoortcontrole. Dit duurde gelukkig niet lang maar we kregen allemaal een nieuwe stempel in ons paspoort.
Na nog een sanitaire stop hebben we de tocht voortgezet. Met hier een daar een pauze om foto's te maken of om wat te eten kwamen we rond 14.00 aan op de plek waar we die nacht zouden slapen. Namelijk bij een lokale familie. In Lesotho zag ik nog meer bergen en af en toe een oud Afrikaans rond huisje met een rieten dak. Verder niks. We zagen veel mensen lopen over straat met een soort oude doeken/lakens die ze droegen als gewaad. Bijna iedere local vroeg of we een foto van hen wilde maken want een foto terug zien van jezelf op een foto camera is wel heel interessant.

Het huisje waarin we sliepen was gebouwd van cement of steen en had dus ook een rieten dak. We sliepen met zijn zessen in een kamer, allemaal in stapelbedden. Die middag hebben we vooral in de zon gelegen en terug gezwaaid naar locals, iedereen begroette ons omdat we wit zijn haha. Ze willen ook allemaal weten waar je vandaan komt. En als je dan zegt dat je uit Nederland of Holland komt wordt de associatie gemaakt met drugs.
s' Avonds werd er voor ons gekookt en gedanst. En natuurlijk dansten we zelf ook weer mee. De maaltijd bestond uit een soort couscous met een hele lekkere saus met groenten, we hadden losse groenten en vlees. Tijdens de maaltijd deelden ik en twee andere reisgenoten een biersoort dat alleen in Lesotho gebrouwd wordt. Het was helaas geen blauw flesje maar smaakte wel bijna net zo lekker.

Zondag ochtend stonden we al vroeg op. Ik moet zeggen dat de zon het vroege opstaan altijd een stuk gemakkelijker maakt, zelfs na een nacht op een erg dun matrasje. Dit kon ik ook wel voelen aan mijn schouder maar we gaan gewoon door en de omgeving is veel te mooi om te klagen. Het ontbijt stond alweer voor ons klaar, sandwiches met ei dit keer, hierna stond een wandeltocht op de planning. Met een local die ook in een van de huisjes bij ons sliep gingen we aan de wandel. In totaal hebben we 2 uur gelopen, door de bergen, we zijn 2x een rivier over gestoken en we hebben veel locals gezien.

We kwamen o.a. een groepje kinderen tegen die met ons op de foto wilden. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik wilde een van de kinderen een high-five geven maar zij begon een klapspelletje. Super leuk! De lach die op haar gezicht verscheen toen ik meedeed maakte mijn dag!
Tijdens onze wandeltocht zijn we in een huisje geweest van mensen waar ze ons lieten zien hoe zij granen maalden voor brooddeeg en ook dit hebben wij zelf gedaan met aanmoediging van de locals. Bij terugkomst bij ons eigen huisje stond onze lunch klaar en hebben we een warme, lekkere maaltijd gegeten. Toen was het tijd om iedereen te bedanken en terug te gaan richting het hostel waar we vrijdag aankwamen en waar we weer opgehaald zouden worden door onze taxi-chauffeur. Moe en voldaan kwam ik zondag avond terug op Palm Tree.

Samenvatting van dit weekend: ben blij met wat je hebt, want dat zijn de mensen hier ook. Zo, dit was mijn wijze les voor vandaag!

Het gaat nog steeds erg goed met mij hier. Met de twee andere meiden kan ik het erg goed vinden. Ik kan niet wachten om al mijn verhalen in real-life met iedereen in Nederland te delen maar ik geniet hier nog iedere dag.

Volgende week weer een nieuw verhaaltje uit Zuid-Afrika.
Tot snel X